Ludzie się budzą.

 Widzę jak ludzie są na różnych poziomach odkrywania siebie i świata. Jak się rozwijają i przechodzą przez kolejne etapy budzenia swojej świadomości. 

Widzę to bo sama przez nie przechodziłam. Może nie mam racji ale widzę co widzę. Rozróżniam pewne poglądy, zachowania, tłumaczenia, podejście do sprawy.  

I to wcale nie jest ocenianie po prostu teraz potrafię to rozpoznać. Pojawia się to wyraźnie jak napis na bilbordzie przed moimi oczami. 

Wiedza to nie wszystko. Chęć bycia kimś lepszym to nie wszystko. Sama świadomość rozwoju to dopiero początek naszej podróży. 

Dopiero po kolejnych etapach które przechodzimy jesteśmy w stanie zauważyć progres. Jeśli utkniemy i kręcimy się w tym samym punkcie …. To co mamy zauważyć?! Wiec naszymi współrzędnymi jest CZAS i KOLEJNE ETAPY. Sam cze i sam kolejny etap nic nie wnosi. 

To tak jak kolejne lata szkoły. Jeśli jesteś w trzeciej klasie możesz popatrzeć        i na uczniów z pierwszej klasy i na uczniów z ósmej klasy ale zrozumiesz tylko tych z pierwszej i drugiej… tych z piątej i siódmej już nie zrozumiesz ani nie będziesz rozumiał czego się uczą. 

Sprawa komplikuje się trochę bardziej gdy wkraczasz w dorosłe życie                  w którym nie ma klas ani nauczycieli. W którym ty sam decydujesz czego chcesz się uczyć i z jakim zaangażowaniem i nikt ci za to oceny nie wystawi         i nikt cię za to nie pochwali. Robisz wszystko sam dla siebie- nie dla innych!

W  samorozwoju nie liczy się czyjaś wiedza i czyjeś poglądy na dany temat tylko twoje własne. To ty sam musisz zadecydować czego chcesz się uczyć i co chcesz zgłębić. To ty musisz zdecydować co dla Ciebie jest ważne, istotne, interesujące i niepotrzebne a nawet niszczące. 

Tu w dorosłym życiu jedna klasa może trwać nawet kilka lat przyswajania tej samej lekcji. 

Dlaczego?